Big Brother

De spelvorm “Big Brother” is een lange improvisatievorm die is geinspireerd op de populaire tv-show. De spelers komen bijeen in een hun onbekend huis en moeten maar zien hoe ze met elkaar opschieten. Ze hebben elk een ander karakter met hun goede en slechte kanten.

De manier waarop Markering Ontbreekt deze vorm gespeeld heeft was in de vorm van een soort raadgame met veel invloed van het publiek. Deze vorm kan het beste gespeeld worden met zes tot acht personen met een persoon aan de zijkant voor voice-overs etc..

De opzet van “Big Brother” is als volgt

• Voor het overzicht van het publiek en de spelers is het makkelijk als de indeling van het huis van te voren al vast staat. Wij hebben dit gedaan door middel van tape op de podiumvloer. Een aantal kamers zijn wel essentieel, zoals een slaapkamer, woonkamer, keuken, dagboekkamer en een badkamer. Het décor kan hier ook op aangepast worden.
• De spelers krijgen elk een karaktertrek op hun rug getaped. Deze kan varieren van “goedzak” tot “terrorist”. De acteurs weten zelf dus niet welk karakter zij hebben, maar dit zal snel duidelijk worden gezien de manier waarop zij behandeld worden door hun medespelers. Zodra spelers weten welke karaktertrek zij opgespeld hebben gekregen is het de bedoeling dat zij zich hier naar gaan gedragen.
• De eerste scene is de eerste kennismaking in het huis, voorzichtig kunnen de eerste conflicten of bondgenootschappen ontstaan. Ook maken ze hun wegwijs in het huis. Deze scene wordt voorafgegaan door een voice-over die het een en ander uitlegt.
• Eens in de zoveel tijd wordt er iemand uit het huis gestemd. Dit gebeurt in principe door het publiek. Degene die eruit wordt gestemd, komt er ook niet meer in, het kan dus zijn dat je maar een kwartier speelt ook al duurt de voorstelling twee uur. Het werkt het beste als iemand aan de zijkant (die ook de voice-over doet) aangeeft wanneer het tijd is om te stemmen.
• De dagboekkamer speelt ook een belangrijke rol. Met enige regelmaat wordt iemand naar de dagboekkamer geroepen om daar in een monoloog weer te geven wat hij of zij van de situatie in het huis vindt. Aan het eind van de monoloog moet de speler een persoonlijke opdracht uit een mand pakken. Deze kunnen gemaakt zijn door het publiek of een regisseur. Deze opracht moet gezien laten worden aan het publiek zodat zij mee kunnen genieten (d.m.v. een overhead-projector bijv.). De speler moet vervolgens de opdracht onopvallend uitvoeren.
• Er kan ook gewerkt worden met groepsopdrachten voor een bepaalde beloning (alcohol, voedsel, familiebezoek etc.). De groepsopdrachten kunnen zo gek zijn als je maar wilt. Het leukst is natuurlijk als er voor de opdracht erg nauw samengewerkt moet worden. De spelers moeten niet op de hoogte zijn van de opdrachten, deze moeten dus ook voorbereid worden door een regisseur of een speler die niet aan de voorstelling meedoet.
• Aan het eind van de voorstelling zijn er nog slechts 2 spelers over waarvan er een een miljoen wint. Er zal dus een felle rivaliteit ontstaan tussen deze twee kandidaten en ze zullen zich van hun beste kant willen laten zien aan het publiek. Dan wordt uiteindelijk de winnaar vastgesteld door verkiezing van het publiek en dan kan er een laatste scene plaatsvinden zoals in slow-motion een confrontatie met de weggestemde spelers.

Dit alles zorgt natuurlijk wel voor een hectische voorstelling maar als er aandachtig wordt gespeeld kan deze vorm erg leuk uitpakken. Aandachtspunten hiervoor zijn:

• Er moet nogal het een en ander voorbereid worden, kaarten met karaktertrekken, het huis zelf, persoonlijke en weekopdrachten etc. Zorg dat deze ook klaar zijn voor de voorstelling.
• Er moet goed op elkaar gelet worden. Met name in het begin zijn er veel spelers op de vloer en het is vervelend als er door elkaar heen gepraat wordt. Let dus goed op waneer je de focus hebt en wanneer niet. Stil spel biedt de uitkomst.
• Het is verleidelijk om de voorstelling als een wedstrijd te gaan zien, maar dit is niet de bedoeling. Zorg er dus voor dat je als speler mooi spel neerzet en niet koste wat kost op het podium wilt blijven staan.
• Spelers zullen in het begin met een bepaald karakter opkomen dat misschien helemaal niet klopt met de karaktertrek die ze opgespeld hebben gekregen. Het mooiste is dan dat ze hun spel langzaam ombuigen naar hetgeen ze op hun rug gespeld hebben gekregen.

“Big Brother” is een hectische voorstelling die veel vraagt van de spelers. Maar het is een leuke vorm omdat spelers en publiek steeds voor verassingen komen te staan door alle wendingen en opdrachten die steeds voorbijkomen. Groepen die van plan zijn deze vorm te spelen kunnen het zo gek maken als ze willen. De karakters worden steeds verder uitgediept zodat er ook plaats is voor mooi spel. Confrontaties tussen verschillende karakters staan centraal.